d.bosch@utrecht.nl
David is woordvoerder over de onderwerpen Circulaire economie, Cultuur, Diversiteit, Economische zaken, Erfgoed, Groen, Grondzaken, Leidsche Rijn, Markten en havens, Merwedekanaalzone, Mobiliteit, Openbare ruimte, Openbare Orde en Veiligheid (vuurwerk), Handhaving, Burgerzaken (verkiezingen), Ruimtelijke ontwikkeling, Samen voor Overvecht, Stationsgebied, Vastgoed.
Even voorstellen.
Laat ik eens beginnen met waarom ik zo van Utrecht hou. Waarom ik, toen ik op mijzelf wilde gaan wonen, al jaren in mijn hoofd had om dat in Utrecht te gaan doen. Geboren in Twente trok Utrecht mij altijd al. Waarom is moeilijk te zeggen, maar al jong was ik van plan om naar Utrecht te gaan zodra dat kon. In de jaren die volgden kwam ik regelmatig in Utrecht en wist ik het zeker: dit is de stad waar ik wil wonen. Utrecht is een stad, maar tegelijkertijd ook een dorp. De echte Utrechters zijn duidelijk en nemen geen blad voor de mond, je weet meteen wel waar je aan toe was. Ik hou ervan.
Toen ik in Utrecht ging studeren en er een jaar later ook ging wonen voelde ik mij thuis in onze mooie stad. Naast mijn studie ging ik rijden op de bus bij het GVU; leuk en je leerde de stad nog beter kennen. Zaterdag op lijn 3 was het altijd heel druk en vlogen de winkelkaartjes als warme broodjes over de betaaltafel. Het kaartje koste destijds 2 gulden en 25 cent. Mensen betaalden dan met een Rijksdaalder en in de Utrechtse volkswijken was het dan dikwijls “laat dat kwartje maar zitten jochie, dat is voor een bakje koffie zo”. Dat voelde fijn, want als een Utrechter die je jochie noemt is dat een eer. Dat is Utrecht. Later verhuisde ik binnen Utrecht naar Leidsche Rijn en kwam ik ook meer in contact met Vleutenaren en Meerenezen. Ik leerde dat Vleuten en De Meern ook mooie plekken zijn, naast de stad. Maar dát Utrecht en dát Vleuten en de Meern dreigt te verdwijnen. En dat doet pijn om te zien.
Vluchtige passanten nemen Utrecht steeds meer over. Het Utrechtse gevoel en de samenhorigheid in Vleuten en de Meern staan onder druk. Daarom heeft de PVV in ons verkiezingsprogramma ook voorstellen om hieraan een einde te maken. De Utrechtse en ook Nederlandse identiteit verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. Dagelijks krijgen we landelijk, en zeker in ook Utrecht, te maken met weer nieuwe multikul-onzin, diversiteitgeneuzel en islamisering. De PVV Utrecht is voor mensen die in een Utrecht willen wonen waar ze weer veilig zijn, een stad waar we trots zijn op onze eigen cultuur en ons geen racisme laten aanpraten. Het vervangen van de Utrechter, Vleutenaar en Merenees moet stoppen.
De woningnood in Utrecht is hoog, onder gezinnen, maar ook voor alleenstaanden. In tegensteling tot andere partijen maakt de PVV wel keuzes. Wij willen bouwen in Rijnenburg en doen voorstellen om voorrang te geven aan Utrechters, Vleutenaren en Merenezen. De PVV Utrecht is van mening dat zij met voorrang in Utrecht moeten kunnen wonen. Daarom willen wij niet bouwen voor internationale studenten en expats, maar voor onze inwoners. En stoppen wij met de oneerlijke voorrangsregeling voor statushouders bij sociale huurwoningen.
Zo willen wij dat bijvoorbeeld inwoners en hun kinderen die hun hele leven in bepaalde wijken in Utrecht wonen kernbinding krijgen (zie voor uitleg het hoofdstuk over wonen). De woningcrisis is een van de grootse problemen van deze tijd. In Utrecht geboren kinderen kunnen nu vaak niet eens blijven wonen in de stad waar ze zijn opgegroeid en hun hele leven hebben gewoond. Jongeren die geboren of getogen in Utrecht zijn kunnen zich pas vanaf hun achttiende inschrijven en moeten zo noodgedwongen nog twaalf jaar bij hun ouders blijven wonen.
Ook de vrije keuze in mobiliteit staat in onze stad onder druk. De PVV is niet tegen de fiets, maar de balans is echt zoek aan het raken. Bouwprojecten worden nu al regelmatig gebouwd met onrealistische parkeernormen of zelfs zonder parkeervoorzieningen. En dat geeft druk op de rest van de stad. Betaald parkeren lijkt dan een oplossing, maar is feitelijk een vloek die door beleid van linkse colleges als een olievlek in Utrecht uitbreidt. De auto krijgt overal de schuld van in Utrecht en de PVV is feitelijk de enige partij in de gemeenteraad die de belangen van de automobilist vertegenwoordigt. Veel mensen doen wat ze kunnen, maar willen de vrijheid houden om een auto te bezitten en te rijden. Bovendien dreigt echte mobiliteit straks niet meer beschikbaar te zijn voor iedereen, maar iets voor de elite te worden. Voor openbaar vervoer is de gemeente afhankelijk van de provincie. Elk jaar worden Utrechters geconfronteerd met opgeheven haltes, trajecten en lijnen. De PVV wil het OV weer door de gemeente laten aanbesteden, of nog beter: weer in eigen beheer uitvoeren.
De PVV wil een Utrecht waar we minder belasting hoeven te betalen omdat we stoppen met de miljoenenuitgaven aan cultuursubsidies, massa-immigratie en klimaatsubsidies. Een stad waar de overheid dienstbaar is aan haar inwoners en geen onschuldige burgers criminaliseert, zoals bij de Toeslagenaffaire en de Jeugdzorg. Wij willen stoppen met betutteling van onze inwoners en ondernemers. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de volstrekt onrealistische en peperdure energietransitie die onze inwoners en het bedrijfsleven voor hun kiezen krijgen. Denk bijvoorbeeld aan het miljoenen euro’s kostende proefproject Aardgasvrij Overvecht. De PVV wil dat de gemeente weer gaat luisteren naar haar inwoners en is voor draagvlakmetingen en bindende referenda bij ingrijpende besluiten.
Om dat allemaal voor elkaar te krijgen is lef nodig. Er moet een einde komen aan de politieke lafheid in Utrecht. Politici zonder lef en ambitie die elkaar naar de mond praten zijn er al genoeg. De PVV Utrecht heeft afgelopen vier jaar het andere geluid laten horen en daar gaan wij mee door!
Meer weten? Opmerkingen? Tips? Mail me op d.bosch@utrecht.nl!